trapped in the middle of nowhere

już od kilku dni się łapie, że jest coś nie tak - tylko co?

Wkurwia mnie fakt, że nie potrafię znaleźć odpowiednich słów - nie znalazłam jeszcze dobrego sposobu przekazu.

Irytacja - czasem...

Oczekiwania - może bez sensu...

Kurwa - życie na granicy dwóch światów to nic ciekawego...

Wczoraj byłam w raju, kiedy niestety Ophiela pogrążyła samsara... kurwa, tyle gwiazd, wszechświaty, w których byłam, płynęłam, moje ciało fizyczne rozpadło się na atomy - jak za dawnych czasów - nie było mnie, jednakże czułam, że to co widzę jest nazbyt ulotne i pociągające, stworzyłam swój mały wszechświatek. Będę mogła do niego wracać kiedy mi się zechce, kiedy najdzie taka potrzeba.

Tarcza.

Widziałam jak się rozpadam, ale jednocześnie tworzy się wokół mnie rażący mur, który oddzielał wszystko to, co mogło zagrozić w pewien sposób.

Może powracając do mojego wszechświatka znajdę odpowiedzi... pewnie i to, że piszę jest równie bezsensowne jak ja...które ciągle się zmienia, może to nie ja już tylko inne JA, ale nie wiedzieć czemu każde ma pewny procent racji, a może nie?

Blokada.

Ale czemu? Nie wiedziałam, że tak szybko może się to stać. Zauważam coś analizuję i blok - dwie opinie, obie różne, żadna nie ma racji bytu, aż w danej chwili wystarczy, że nie będę czuwać odpowiednio sprawnie, popłynę, tylko kurwa ja nie potrafię pływać i tu bach...tonę... we własnych oczekiwaniach - własnych oczekiwań.

I stoi takie coś - nie wie jak - nie wie po co to było - żal mu, że jest tak bezsilne wobec tej, która się patrzy z odbicia w lustrze... samsara krąży, dobija. A osoby, na których można było polegać stały się hollowami (takie 333^3) boli...

nastała cisza...kto ją rozwieje ten wygra...

tymczasem KAI!